Klub Fotograficzny „Fotooko” z wizytą w Muzeum Ziemi Lubuskiej
18 stycznia Klub Fotooko wybrał się z wizytą do Muzeum Ziemi Lubuskiej. Znaczna część naszych członków nie widziała jeszcze nowych ekspozycji mieszczących się w dobudowanej części Muzeum, więc przed drzwiami zebrał się spory tłumek zainteresowanych.
Powitał nas wicedyrektor Muzeum dr Longin Dzieżyc, który zrobił nam niespodziankę prezentując na początek nową wystawę, pt. Szkło Huty Niemen. Ekspozycja ukazuje dorobek szczególnej huty, której początki sięgają lat 90. XIX wieku i północnych Kresów. Jej wyroby stały się jednym z symboli II Rzeczypospolitej, do dziś poruszając wyszukaną formą, kolorystyką czy zdobnictwem. Pokaz przygotowano dzięki współpracy z ludźmi, dla których kolekcjonerstwo stało się życiową pasją. Dla porównania obejrzeliśmy też szkło eksponowane w Dziele Winiarskim. Obie ekspozycje zachwycają różnorodnością form, kolorystyką i elegancją.
W dobudowanej części Muzeum Ziemi Lubuskiej mieści się multimedialna wystawa „Dziedzictwo i współczesność. Zielona Góra – region lubuski” i „Galeria Złotego Grona. Kolekcja sztuki polskiej XX wieku”.
Ekspozycję historyczną, związaną z dziejami Zielonej Góry i Ziemi Lubuskiej – od czasów średniowiecza po współczesność – przygotował zespół muzealników z wicedyrektorem MZL dr. Longinem Dzieżycem na czele.
Pośrodku tej sali ekspozycyjnej usadowił się słynny już „ślimak”, czyli mocno powiększona i odpowiednio podświetlona panorama Grünberga z końca XIX wieku. Wchodząc do środka, będziemy „wędrować” od domku winiarskiego na ul. Ceglanej, zobaczymy Wieżę Braniborską, Pałacyk Schneidera, fabrykę Förstera i na końcu wiatrak na Lipowym Wzgórzu.
Robimy kilka kroków i jesteśmy w rzeczywistości, która kosztowała tysiące powojennych zielonogórzan i Lubuszan pokonanie setek kilometrów. Tu graniczną datą jest rok 1945. W gablotach dokumenty z obozów, pamiątki Sybiraków… Jest też wózek, jakiego używali przesiedleńcy i ponad siedemdziesięcioletni miś, który przywędrował z małym, wtedy, chłopcem. Przeżyliśmy tu chwilę wzruszenia, ze zdjęć patrzyły na nas nasze koleżanki, nieodżałowana Jadzia Korcz-Dziadosz i pani Julia Zawadzka, zielonogórskie pionierki.
W tej części jest też eksponowany sztandar Zastalu, stoi motocykl żużlowca Falubazu i jeszcze mnóstwo innych obiektów, m.in. te, które są związane z lubuskim zagłębiem kabaretowym.
Wchodzimy w wąski korytarz. W kolejnych gablotach o upływie czasu przypominają nam przedmioty codziennego użytku, które służyły zielonogórzanom na przestrzeni kilku wieków. Klucze, porcelana, maszyna do pisania, magnetofon, komórka…
Byliśmy zachwyceni pierwszą w dziejach Muzeum stałą ekspozycją sztuki współczesnej pod nazwą Galeria Złotego Grona. Kolekcja sztuki polskiej XX wieku zawiera wybrane dzieła ze zbiorów Działu Sztuki Współczesnej. Jest to szeroka panorama współczesnej plastyki, uwzględniająca najistotniejsze nurty, stylistyki i osobowości. Są to obrazy twórców biorących udział w wydarzeniach artystycznych, które trwale zapisały się w powojennych dziejach polskiej plastyki: Wystawach i Sympozjach Złotego Grona (1963-1981) oraz Biennale Sztuki Nowej (1985-1996). Wystawa obejmuje blisko 100 reprezentatywnych dla zgromadzonego zestawu dzieł z zakresu malarstwa, rysunku, grafiki, fotografii, rzeźby oraz instalacji artystycznej.
Wyszliśmy z Muzeum oszołomieni i zachwyceni, z gorącym postanowieniem odwiedzenia ekspozycji ponownie i pokazania jej naszym wnukom.
Ewa Kwaśniewicz
