Działalność Ptasiego Azylu na terenie Ogrodu Botanicznego UZ
Wykład dr Ewy Burdy i mgr inż. Marleny Żak-Baraniak o funkcjonowaniu Ptasiego Azylu w pierwszy listopadowy wtorek br. zgromadził niemal wszystkich członków Klubu „Fotooko”, znaczącą część zarządu stowarzyszenia, łącznie z prezes, Zofią Banaszak oraz tych słuchaczy ZUTW, którym ptasie trele „w duszy grają”.
Ptasi ośrodek powstał w 2015 roku z inicjatywy Urzędu Miasta Zielonej Góry, a sfinansowany został z projektu budżetu obywatelskiego. Słuchający wykład uzyskali wiedzę o pacjentach Ptasiego Azylu, który nie ma nic wspólnego z Domem Seniora dla pierzastych istot. Trafiają tutaj „młokosi”, którzy próbują latać z jeszcze nierozwiniętymi skrzydłami, ofiary niefrasobliwych poczynań człowieka, który ścina drzewo, na którym znajduje się ptasie gniazdo, zdarzają się porażenia prądem, potrącenia pojazdem mechanicznym. Nie zawsze rehabilitacja kończy się sukcesem, ale ozdrowieńcy są źródłem satysfakcji dla swych opiekunów, serdecznie żegnani wracają do błękitnych przestworzy.
O czym jeszcze była mowa?
O zwyczajach ptaków, w tym również tych niehumanitarnych – krótka wyliczanka i jedno z piskląt bezpowrotnie żegna się z gniazdem,
O dokarmianiu małych sąsiadów za oknem, kiedy, czym i wreszcie, do kiedy?
O przyczynach migracji ptaków,
O gatunkach całorocznych, niektórych przykładach zimujących,
O pozytywnych i negatywnych aspektach dokarmiania ptaków,
O zasadach urządzania „stołówki” dla ptaków.
Z wielką przyjemnością uczestnicy wykładu obejrzeli galerię ptaków rezydujących na stałe lub czasowo w naszym kraju. Wiele osób świetnie rozpoznawało przedstawicieli poszczególnych gatunków, dzielili się swoimi doświadczeniami w opiece nad nimi albo korzystali z profesjonalnej wiedzy pań prowadzących wykład. Dziękujemy serdecznie za kolejną wizytę, która szerzej uchyliła drzwi do ptasiego świata.
Spacerując po alejkach Ogrodu Botanicznego UZ inaczej smakowały żartobliwe słowa wiersza K. I. Gałczyńskiego: „Wróbelek jest mała ptaszyna. Wróbelek istota niewielka,// On brzydką stonogę pochłania, //Lecz nikt nie popiera wróbelka. Więc wołam: Czyż nikt nie pamięta, że wróbelek jest druh nasz szczery? Kochajcie wróblęta, dziewczęta, kochajcie do jasnej cholery!”
Oprac. Małgorzata Turzańska
