Jak pomóc ptakom w mieście, czyli budujemy budki lęgowe. Wykład dra Pawła Czechowicza.

Po długiej zimie z radością witamy wiosnę, a pierwsza zieleń i śpiew ptaków potwierdzają jej obecność. Na ptasie trele trzeba jednak zasłużyć i dbać o skrzydlatych przyjaciół szczególnie w miastach, ponieważ stali się oni częścią naszego ekosystemu. Właśnie o tym była mowa 14 kwietnia 2023 r. w Centrum Przyrodniczym, gdzie na zaproszenie dr Krystyny Walińskiej przybyli słuchacze ZUTW, żeby wysłuchać wykładu ornitologa, dra P.Czechowicza, pracownika Wydziału Nauk Biologicznych UZ.

Zjawiska urbanizacyjne niszczą przyrodę, jednak wiele gatunków ptaków przystosowało się do życia w obrębie siedlisk ludzkich i wykorzystało miejską infrastrukturę, żeby przetrwać. Mają zatem dostęp do źródeł pokarmu, jest im cieplej niż na wolnej przestrzeni i zmniejszyła się ilość drapieżników czyhających na ich życie. Czy to wystarczy, żeby nie spadała liczba ptasiej populacji?

Niestety, miasta niosą ze sobą nowe zagrożenia i zdaniem ornitologa są one źródłem konfliktów między człowiekiem, a ptakiem. Ich najgorszym skutkiem jest ubytek miejsc lęgowych, a to niesie ze sobą kolejny – wymieranie ptaków.

Jak temu zapobiegać? Warto odpowiednio kształtować zieleń, stwarzać przyjazną infrastrukturę, dokarmiać ptaki i co bardzo ważne, tworzyć nowe miejsca lęgowe!

Dr P.Czechowski przedstawił zebranym gatunki ptaków chętnie zasiedlających budki i dogodne dla nich miejsca w budynkach, następnie omówił poszczególne typy skrzynek lęgowych, im mniejsza średnica wlotu, tym drobniejszy jej mieszkaniec. Podpowiedział, gdzie i na jakiej wysokości umieszczać poszczególne budki i jak zabezpieczyć je przed drapieżnikami, do których zaliczył również kota, tylko z pozoru niewinnego mruczka.

Wiele radości sprawiło losowanie budek dla jerzyków – smakoszy komarów, ekohoteli dla zapylaczy i mieszanki nasion roślin miododajnych. Chętni mogli zadawać pytania dotyczące pielęgnacji ptasiej populacji, ponieważ nikt z obecnych na wykładzie nie chciałby, żeby słowa piosenki „Papierowe ptaki” kiedykolwiek ziściły się w życiu kolejnych pokoleń:

„Wycinałam je z papieru godzinami, lecz nie chciały w niebo wzlecieć same. Chociaż były bardzo piękne, jak prawdziwe, przecież ptaków papierowych nie ożywię…” (Krystyna Prońko)

Oprac. Małgorzata Turzańska

Relacja ze spotkania na stronie Centrum Nauki Keplera – centrum Przyrodnicze